آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن
آینه صبوح را ترجمه شبانه کن
آرش شهریاری می خواند، تنبور می نوازد و «مشق نام لیلی» می کند، و آلبومی شکل می گیرد که رد پای موسیقی تنبور در آن بسیار پررنگ است: آلبوم «مشق نام لیلی».
«مشق نام لیلی» که آلبومی به سبک موسیقی سنتی ایرانی است، توسط نشر نوفه و در 9 قطعه منتشر شده است. آهنگسازی این آلبوم و سرپرستی گروه تنبورنوازان را آرش شهریاری شخصا بر عهده دارد. ایمان لطفی کلهر، نسیم باقری، سمر حسینی، گوارا احمدی فرد، محمدرضا دزفولیان، مهسا زمانیان، اسکندر شهریاری و شهاب الدین شهریاری با سازهایی چون تنبور، چهارتار، دف، بندیر و دهل در این آلبوم به نوازندگی پرداخته اند.
«مشق نام لیلی» به گفته آرش شهریاری؛ بر اساس موسیقی تنبور و موسیقی قدیم ایران شکل گرفته و سه بخش کلی دارد: روایت و بازسازی آهنگساز بر اساس سه مقام معروف موسیقی تنبور شامل بایه بایه، نهاوند و راست، بازسازی اثری از استاد سید امرالله شاه ابراهیمی و تجربه و کار مستقل آهنگساز که بر اساس تفکر فرمال آهنگسازان قدیم، به ویژه عبدالقادر مراغه ای شکل گرفته است. در این آلبوم، به خصوص بداهه نوازی و بداهه خوانی و مقام گردی ها در خور توجه است.
نام آهنگ های آلبوم «مشق نام لیلی»، اغلب از ادبیات عرفانی و کهن ایران برگرفته شده است: «آب حیات»، «خان امیری»، «امروز مها»، «الله مولانا علی»، «سودای دگر»، «ساقی نامه» و «مانگه شو» یا شب مهتابی که بیشتر از سایر آهنگ ها فضای موسیقی کردی را تداعی می کند.
ترانه های این آلبوم سروده مولانا، صغیر اصفهانی و مولا پریشان دینوری است، محمدرضا درویشی یادداشتی بر آن نوشته و کاور آن را بهراد جوانبخت با استفاده از نقاشی خط حروف فارسی طراحی کرده است.