«پنج تا دوست، پیاده، با هم به سفر می رفتند. عصر که شد یک جا برای استراحت ایستادند... اولی گفت: خیلی دوره، خسته شدیم. دومی گفت: تاریک شده، تا کی بریم؟ سومی گفت: چراغ می خوایم. چهارمی گفت: اسب بخریم. انگشت شست شیهه کشید، گفت: همه رو من بپرید. اسب و الاغتان میشم، شمع و چراغتان میشم...».
قشنگ است، نه؟ تازه یک تیر و دو نشان هم هست: با «پنج تا انگشت بودند که»، بچه ها هم داستان می شنوند، آن هم با صدای خود نویسنده، و هم موسیقی گوش می دهند، آن هم موسیقی های خوب و اصیل ایرانی.
آلبوم «پنج تا انگشت بودند که» نسخه صوتی کتابی به همین نام، نوشته
مصطفی رحماندوست است، در دو مجموعه منتشر شده است: مجموعه ای درباره «مراسم و شغل ها» و مجموعه دیگر درباره «غذاها و بازی ها». هر مجموعه 11 قطعه دارد و توسط موسسه فرهنگی نوین کتاب گویا منتشر شده است.
شعرقصه های این اثر که ریشه در بازی ها و ادبیات عامیانه ایران دارند، به صورت ترانه و در مورد غذاها، بازی ها، مراسم و شغل ها است. این قصه ها با موسیقی دستگاهی ایرانی متناسب شده برای کودک با آهنگسازی مهدی زارع، با روایتگری مصطفی رحماندوست و ترانه خوانی کودکان ایرانی منتشر شده است.
در مجموعه «غذاها و بازی ها»، به وعده های غذایی مثل صبحانه و غذاهای ایرانی مثل سبزی پلو، حلیم، ابزار آشپزی مثل اجاق، آتش و قابلمه و همچنین بازی های گوناگون پرداخته شده و قطعه ای نیز به آشنایی با صدای سازهای ایرانی اختصاص یافته است. موسیقی این مجموعه در دستگاه ها و آوازهای شور، ماهور، دشتی، همایون، اصفهان و سه گاه با الهام از موسیقی محلی گیلان و لرستان و ... ساخته شده است.
سعید آذرنوش، علی اکبر خادم، سعید عامریان، ژیلا تقوی و مهدی زارع با تار و سه تار، تنبک و دهل، دایره، بندیر، دف، مراژ، کمانچه، ویولن، دوزله، زایلافون و سازهای الکترونیک در این اثر به نوازندگی پرداخته اند.