«پنج تا انگشت بودند که روی یک دست زندگی می کردند. یک روز... اولی گفت: ما زنبوریم ویزویز. دومی گفت: نیش می زنیم جیز جیز. سومی گفت: می نشینیم روی گل. چهارمی گفت: چی بهتر از بوی گل؟ انگشت شست گفت که بابا، شیره گل شیرینه. آن عسلی که بچه ها دوستش دارن همینه».
قشنگ است، نه؟ تازه یک تیر و دو نشان هم هست: با «پنج تا انگشت بودند که»، بچه ها هم داستان می شنوند، آن هم با صدای خود نویسنده، و هم موسیقی گوش می دهند، آن هم موسیقی های خوب و اصیل ایرانی.
آلبوم «پنج تا انگشت بودند که» نسخه صوتی کتابی به همین نام، نوشته
مصطفی رحماندوست است، در دو مجموعه منتشر شده است: مجموعه ای درباره «مراسم و شغل ها» و مجموعه دیگر درباره «غذاها و بازی ها». هر مجموعه 11 قطعه دارد و توسط موسسه فرهنگی نوین کتاب گویا منتشر شده است.
شعرقصه های این اثر که ریشه در بازی ها و ادبیات عامیانه ایران دارند، به صورت ترانه و در مورد غذاها، بازی ها، مراسم و شغل ها است. این قصه ها با موسیقی دستگاهی ایرانی متناسب شده برای کودک با آهنگسازی مهدی زارع، با روایتگری مصطفی رحماندوست و ترانه خوانی کودکان ایرانی منتشر شده است.
در مجموعه «مراسم و شغل ها»، به جشن نوروز، جشن تولد، نماز، باران، جشن عروسی و شغل های نانوایی، معلمی، کشاورزی، آسیابانی پرداخته شده و قطعه ای نیز به آشنایی با صدای سازهای ایرانی اختصاص یافته است. موسیقی این مجموعه در دستگاه ها و آوازهای شور، ماهور، چهارگاه، بیات ترک، نوا و دشتی با الهام از موسیقی هایی چون «بارون بارونه»، «تولدت مبارک»، موسیقی محلی لرستان، «یار مبارک باد واسونک شیرازی» و ... ساخته شده است.
سعید آذرنوش، علی اکبر خادم، سعید عامریان، ژیلا تقوی و مهدی زارع با تار و سه تار، تنبک و دهل، دایره، بندیر، دف، مراژ، کمانچه، ویولن، دوزله، زایلافون و سازهای الکترونیک در این اثر به نوازندگی پرداخته اند.