مولانا

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، در سال ۵۸۶ هجری شمسی در بلخ زاده شد. وی از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی‌ گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می شد. در قرن‌ های بعد القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌ است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌ اند. زبان مادری وی پارسی بوده است. از آثار منظوم وی می توان به مثنوی معنوی، دیوان شمس تبریزی، رباعیات و از آثار منثور می توان به فیه ما فیه، مجالس سبعه، مکتوبات اشاره کرد. یونسکو با پیشنهاد ترکیه، سال ۲۰۰۷ را سال جهانی مولانا نامیده‌ است.