در آغازين روزهای سال 1381, گروهى از بهترين نوازندگان سازهای زهی، با چندين سال تجربه همکاری با يکديگر در ارکسترهاى گوناگون، با قصد ايجاد گروهى مستقل و هدفمند، گرد هم آمدند. اين عده، نام «پارسيان» را برای گروه زهی خود برگزيدند و در اين مدّت، با کوشاي، فراوان، اهداف زير را پيگيری کردند: 1. اجرای آثار موسيقی مجلسی؛ 2. ترويج و اشاعه موسيقی كلاسیک و ايفای نقش الگو در ميان جوانان؛ 3. اجرای آثار آهنگسازان ايرانی؛ 4. همكاری با سُليستهای ايرانی و غير ايرانی؛ ضبط موسيقی به صورت استاندارد (گروهی) ؛ امروز اين گروه توانسته است با فعّاليّتهای پياپی و خستگی ناپذير، تمرينهای منظّم، کيفيت و کفايت مديريتی مطلوب از مرحله تثبيت گذار کند. نظام مشارکتی و حفظ استقلال گروه در تعيين جهتگيری ها، تشکيل هيأت مديره گروه و تصميم اخير آن در جذب 12 نوازنده کوشا و علاقهمند به گروه، با قصد گسترش فعّاليّتهای خود از اجرای آثار مجلسی تا آثارى كه نيازمند به ارکستر بزرگتر است، از نشانههاى اين ادّعاست.