دانلود کتاب صوتی شب با کبریت تو روشن می شود

«من تو را سرتاسر نبودم»

من خودم را پوشیدم، فصل نبود
در لباس بی فصل، من ترا سرتاسر نبودم

من تو نبودم، من تو را خوب گفتم
که گل های شمعدانی را پوشیدم.

اتاق من دیگر سفید است
گلدان اکنون خالی است

مرا دوست بدار، گلدان گل می دهد
اتاق سفیدتر می شود، مرا دوست بدار

گلدان گل می دهد، اتاق سفیدتر می شود
مرا دوست بدار.

من در اتاق سفید
ترا خفته ام، ترا پوشیده ام
سفیدی را صدا نمی کنم.
مرا دوست بدار.

غمی است به رنگ غم
باران تمام می شود، و من در تمام باران

دست های خودم را که شباهت
به آب ندارد

به یاد داشته باشم
آبی به رنگ آب


«عشق»

عشق با عطری کولی آغاز شد
تو را روزی

پاییز حافظه ی آفتاب های سوخته خواندم
ترا، چون دستی گرم،

در عمق جنگل و در انتهای قصه خاک کردم
در عطش آبی چشمانت لختی خنک شدم

اکنون دستانت سد آب ها می شود
و آب که می نوشم، گردش زمین

کلمات عاشقانه را صیقل می دهد.
این استفهام تولد عریان توست

که باران سمج بر اسرارش می بارد
و خون از آینه فوران می کند

تا من در طرح کامل تولد عریانت بر دیوار
تا اعماق ریشه ها بروم و به روز برسم.

آب سرد، گل سراسیمه را نخ نما می کند
باران آغشته به گل می بارد

و من
در صدای نیلوفری ات سقوط می کنم.

........