منو جون پناه خودت کن برو بذار پای این آرزوم واستم به هرکی بهم گفت ازت رد شده قسم می خورم من خودم خواستم منو جون پناه خودت کن برو من از زخم هایی که خوردم پُرم تو باید از این پله بالا بری تو بالا نری من زمین می خورم درست لحظه ای که تو باید بری اسیرِ یه احساس مبهم شدیم ببین بعد یک عمر پَرپَر زدن چه جای بدی عاشق هم شدیم برای تو مُردن شده آرزوم یه حقی که من دارم از زندگی نگاه کن توو این برزخِ لعنتی چه مرگی طلب کارم از زندگی به هرجا رسیدم به عشقِ تو بود کنارِ تو هرچی بگی داشتم ببین پایِ تاوانِ عشقم به تو عجب حسرتی توو دلم کاشتم اگه فکرِ احساسمونی برو اگه عاشقِ هر دومونی برو توو این نقطه از زندگی مرگ هم نمی تونه از من بگیره تورو