کِی می خوای بشینی تا من، واست از خودم بگم باز/
صبر تو چقدره تا من، بشکنم پشتِ یه آواز/
عزیزم... عزیزم، قصه نمی گم/
نمی خوام بهِم بخندی/
یا فقط به احترامم، چش رو هر چی هست ببندی/
عزیزم...، عزیزم زخمای بابا/
مالِ عشقِ فوق العاده ست/
به خدا اشکای بابا، بیخودی نیست بی اراده ست/
نمی خوام بونه بگیری، که چرا زخمیه سینَم/
یا اَزم دلت بگیره، که نشد... تو رو ببینم/
اگه می بینی رفیقام، هنوزم مَردن و تنها/
اگه حتی یه ستاره، نشده به اسمِ بابا/
غمی نیست ما برقراریم، اون بالا یکیو داریم/
پشتِ ابرِ بی قراری، عمریه چشم انتظاریم/
اون بالا یکیو داریم/
عزیزم...، عزیزم زخمای بابا/
مالِ عشقِ فوق العاده ست/
به خدا اشکای بابا، بیخودی نیست بی اراده ست/
عزیزم...، عزیزم زخمای بابا/
مالِ عشقِ فوق العاده ست/
به خدا اشکای بابا، بیخودی نیست بی اراده ست/
بی اراده ست...