پشنگ کامکار

پشنگ کامکار (۳۰ آذر۱۳۳۰، سنندج )، نوازندۀ سنتور، از اعضای گروه کامکارها و یکی از بنیان‌گذاران گروه شیدا است.
 وی از سن ۱۰ سالگی فراگیری موسیقی را با ساز سنتور نزد هوشنگ و حسن کامکار آغاز کرد بعد از دوران سربازی به تهران مهاجرت نمود و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد.

پشنگ کامکار آموزش موسیقی را از سال 1345 در مرکز فرهنگ و هنر سنندج آغاز کرد و به مدت 5 سال با رادیو سنندج همکاری کرد.
 او به همراه پرویز مشکاتیان در سال ۱۳۵۵ در آزمون سراسری باربد، نخستین کنکور موسیقی ایران به مقام نخست سنتور نوازی نائل آمد. 
پشنگ کامکار با کانون چاووش و گروه شیدا همکاری داشت و آثار درخشانی را همراهی کرد.
او در مورد شیوه نوازندگی خود گفته است: «شیوه نوازندگی من همواره سنتی بوده است؛ اما چیزی که خودم نام آن را «موسیقی سنتی امروزی» می‌گذارم، یعنی در عین بهره‌مندی از موسیقی ردیف از دوبل‌نت‌ها و فورته پیانوها استفاده می‌کنم که در موسیقی سنتی مرسوم نیست.»
وی مدت‌ها با گروه‌های شیدا، کامکارها و دستان همکاری داشته است. در سال ۱۳۸۱ آثارش در شورای ارزشیابی هنرمندان مورد بررسی قرار گرفت و مقام درجه یک هنری (معادل دکترا) به او اعطا شد.
پشنگ کامکار در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تدریس و عضو هیئت ژوری دانشکده موسیقی کرج است.
او همچنین کتب متعددی را در زمینه شیوه های سنتور نوازی منتشر کرده است.
از جمله مهمترین آثار موسیقایی وی می توان به آلبوم های: به یاد صبا، بارانه، گلگشت، فراق، گل به دامن و بی گاهان اشاره کرد.