اهلِ دردم می شناسم درد را/
دیده ام شب گریه های درد را/
دوره گرد کوچه های بی کسی است/
من چه سازم این دلِ شبگرد را/
من چه سازم این دلِ شبگرد را/
سبزِ سبزِم از چه رو باور کنی/
رنگِ غمگین بهار زرد را/
صبحِ فردا پرتو خورشیدش/
می تکاند از دلِ من گرد را/
جانِ گرمم عاقبت باور نکرد/
قصه ی خورشید های سرد را/
اهلِ دردم/
می شناسم درد را/
اهلِ دردم/
می شناسم درد را/
دیده ام شب گریه های مرد را/
دیده ام شب گریه های مرد را/
اهلِ دردم/
می شناسم درد را