ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته ای حسن تو جلوه میکند وین همه پرده بسته ای خاطر عام برده ای خون خواص خوردهای ما همه صید کرده ای خود ز کمند جسته ای از دگری چه حاصلم تا ز تو مهر بگسلم هم تو که خسته ای دلم مرهم ریش خسته ای گر به جراحت و الم دل بشکستیم چه غم میشنوم که دم به دم پیش دل شکسته ای