نوایی نوایی نوایی نوایی همه با وفایند تو گل بی وفایی نوایی نوایی نوایی نوایی جوانی بگذرد تو قدرش ندانی مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخاست مشکل نشیند نوایی نوایی نوایی نوایی الهی برافتد نشان جدایی به دنبال محمل چنان زار گریم که از گریه ام ناقه در گل نشیند بنازم به بزم محبت که آنجا گدایی به شاهی مقابل نشیند