باز هم تب
چارتار فراگیر شده. جاده به رقص درآمده و این روزها هر جا که می روی، همه
«جاده می رقصد»، «غزل نشد»، «لیلاچه»، «ببر»، «من دهانم» و .... را زمزمه می کنند، ترانه های احسان حائری در آهنگ های آلبوم جدید چارتار که به اذعان اغلب مخاطبان چارتار، بزرگترین نقطه قوت این گروه است در وانفسای شعرهای بی محتوا و بی سر و تهِ این روزهای دنیای موسیقی که تنها از چشم و ابروی یار می گویند!
دی جی آوا هم از تب چارتار مصون نمانده و بیپ میکس این هفته را به این گروه اختصاص داده؛ میکس «چارتار» ریمیکسی است از آهنگ های محبوب چارتار در «باران تویی» و «جاده می رقصد» با دخل و تصرف اندک دی جی آوا.
میکس «چارتار» با «آسمان هم زمین می خورد» آغاز می شود؛ آهنگی که پیش از انتشار در آلبوم «جاده می رقصد»، به صورت تک آهنگ منتشر شده بود و به این ترتیب، به گوش مخاطب آشناتر از بقیه آهنگ ها می رسد. بعد، درست زمانی که گوش غرق زمزمه «بی تو بی شب افروزی ماندنت» شده، «قطار» می آید، نه با صدای هوهو چی چی، بلکه با صدای آرمان گرشاسبی «من و این بی زوالی، به راهی بی نشانی»، و ذهن، فرو می رود در خاطره ها، در روزها و شب هایی که با این ترانه سر کرده، و نوستالژی جوانه می زند.
دوباره، در بزنگاه غلتیدن به آغوش گذشته، «حضوری اتفاقی» رقم می خورد و به زمان حال بازمی گردی، به «جاده می رقصد»، و این بازی، بارها و بارها ادامه می یابد، رفت و آمدی پاندول وار بین گذشته و حال، «باران تویی» و «جاده می رقصد»، شعرها و ریتم هایی که در هم تنیده می شوند و ضرب هایی که به کار اضافه شده تا هم فضایی یکدست ایجاد شود و هم سرِ پیچ ضرب ها، از آهنگی به آهنگ دیگر سفر کنیم.