خربزه دانم کدو کی بو همه خواس بگو بیه جلو فلونی الهی در نمونی همه خو جا مئن دودم تی حرفه باور بودم پیله باقله با لبو خربزه دانم کدو گرمه هچی زواله آتش بزه م می ماله تو کاسبی منم نی روز نخوتم شبم نی هیندونه دانم فروش فقط بزن نی فودوش هچی نکون جور و جیر به شرط چاقو هگیر دهاتِ مئن زمین دار بفورته باغ و بیجار بمه می مال هیته می جا جیگَه نه بیته ای باغِ طاق بزِه م با می خونه و زانتیا گاو هدَ م خر اَیتم شادی اَجی پراَیتم می کار و کاسبی دِه ببُو فروش میوه سواره و پیاده شبنده روز می داده خربزه دانم کدو پیله باقله با لبو کی بو همه خواس بگو کی بو همه خواس بگو
(خربزه و کدو دارم بگو چه کسی همه را می خواست بیا جلو فلانی خدا کند که در نمانی همه را در جای خود گذاشتم و حرفت را باور کردم باقالی با لبو و خربزه و کدو دارم گرم است ، سر ظهر است به مال خود آتش زدم تو کاسبی هستی مانند من روز نخوابیدم و همچنین شب هندوانه دارم برای فروش فقط به آن نی بزن و بنوش بیخودی آنها را بالا و پایین نکن به شرط چاقو بخر در روستا کسی که دارای زمین بود باغ و بیجار خود را فروخت آمد و اموال من را خرید و تمام جا و پاتوق هایم را گرفت این باغ را با خانه و ماشین زانتیا ی خود طاق زدم گاو را دادم و خر گرفتم و از شادی پرواز کردم کار و کاسبی من دیگر فروش میوه شده است سواره و پیاده شبانه روز داد می زنم خربزه دارم و کدو باقالی دارم و لبو چه کس تمامش را می خواهد بگو)