مُخَمَّس یک «کلاننوبت» در موسیقی دستگاهی ایران است. این آلبوم در تداومِ محتوای دو آلبومِ قبلی گروه «نقش» با نامهای پنجگاه و سپهر خلق شده است. در آن دو اثر ساختِ «کلان دستگاهی» برپایهی مدِ راست، با تمرکز بر امکاناتِ موسیقیِ سازی مورد توجه بود. در آلبوم سپهر ارائهی ردیفی سازی، از دستگاه راستپنجگاه، منطبق با امکاناتِ راستِ قاجاری و در آلبوم پنجگاه، احیاء مقام راست، منطبق با سنت موسیقی قدیم ایران و ارائه ردیفی از روایتِ پیشاقاجاریِ راست مورد نظر بود. اما در اثرِ حاضر، خلق یک روایتِ آوازیِ مبسوط از دستگاه راستپنجگاه موضوع اصلی ذهن نگارنده بوده است؛ از این رو ابتدا بخشهای متر آزادِ آوازی این اثر را بر روی غزلی از حافظ طراحی و سپس درهمنشینی با دوست عزیز مجتبی عسگری، به منظور بهرهگیری از تجربه، ذوق و امکانات خوانندگیِ وی، محتوای آوازیِ طراحی شده به شکل نهایی رسید؛ سپس بر اساس روند تغییرِ مد و نمودار احساسیِ آوازها، قطعات ضربی این مجموعه ساخته شد. به منظور ایجاد اتحاد بین بخشهای مختلف ساز و آوازها، در مقاطع فرود آواز به مد مبنا، فرودهای ترجیعبند گونهای ملهم از ردیفهای خاندان فراهانی، طراحی شده و بدون تغییر در پایان هر بخش نواخته می شود.