منم نگر اسیر چشم پر شرارت منم نگر خمار خمر بی خمارت بیا بیا ببین به سینه میزند سر نه شوق پر کشیدنش که خود بتابد قسم قسم به مو به بو به رویت ای گل منم ببین شکسته دل بیا خرابم بده بده پیاله ای پر از می ز تاک مست مست پر عتابت که خرابی از ساغر مینایت گردم به می پر از آتش سودایت گردم شیدا شیدا منم منم من رسوا رسوا منم منم من بی تو تنها به دشت غم ها یارا یارا منم منم من افتاده ام از پا پر از سودا دل صحرا نگارا با جان پرغوغا منم تنها در این شبها نگارا بیا بیا بیا بیا حالی بتابم بیا بیا بیا بیا جانا خرابم بیا بیا بیا بیا دیوانه ام کن بیا بیا بیا بیا نای ربابم آیا که شود آیی به برم می زده می زده می تا بر رخ نیکویت نگرم می زده می زده می شیدا شیدا منم منم من رسوا رسوا منم منم من بی تو تنها به دشت غمها یارا یارا منم منم من تویی تویی قرار دل مرا نگار گلعذارم کجا کجا به شوق دیدنت بیا که جان سپارم منم منم چو مرغ پرشکسته ای به گرد کویت منم منم فتاده ای اسیر مو به موی مویت تویی تویی به شام غم انیس جان پرشرارم بیا بیا که سر همی به پایت ای بُتا گذارم منم منم ببین ببین ز غصه گشته دل مزارم شود شود که آیی و نشانی ام دمی کنارت دادم به دستت دل شکستی شکستی شکستی دیدی پریشانم نشستی نشستی نشستی عهدی مگر با جان مجنونم نبودت نبودت پیمان چرا بستی گسستی گسستی گسستی دارم به رهت چشمان تری در بند جنون بی پا و سری مجنون تر از این خواهی گذری دیوانه کنی با یک نظری آه شیدا شیدا منم منم من رسوا رسوا منم منم من بی تو تنها به دشت غمها یارا یارا منم منم من آیا که شود آیی به برم می زده می زده می تا بر رخ نیکویت نگرم می زده می زده می