از خون جوانان وطن لاله، جانم لاله، خدا لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سروُ، جانم سروُ، خدا سروُ خمیده در سایه گل بلبل از این غصه خزیده گل نیزُ چو من در غم، چو من در غمشان جامه دریده چه کج رفتاری ای چرخ، چه بد کِرداری ای چرخ سر کین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری نه آیین داری ای چرخ هنگام می و فصل گل و گشت، جانم گشت، خدا گشت چمن شد دربارِ بهاری تهی از زاغُ، جانم زاغُ، خدا زاغ و زغَن شد از ابر کَرَم خطه ی رِی رشک خُتَن شد دلتنگُ چو من مرغِ، جانم مرغِ قفس بهرِ وطن شد چه کج رفتاری ای چرخ، چه بد کِرداری ای چرخ سر کین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری نه آیین داری ای چرخ