وقتی که دس دل مه یادتونه در می زنه عاشق لیوه موَ و هر دری سر میزنه ( زمانی دست دلم خیالت را در می زند « به یاد تو می افتد » چونان دیوانگان عاشق بی توجه به هر دری سر می زند ) وقتی که أسر چش مه یادتونه حِنامیکه غم میا سراغ مه حونه دل پیا میکَه ( وقتی که باران چشمانم یاد تو را صدا می زند غم به سراغم می آید خانه نشین دل می شود ) تو دونی خاک پایا ته کردمه سرمه چشم امیدم هوم نفسم ناز چشیاته میکَشه ( خوب آگاهی که سرمهی چشمانم خاک پای توست ای همنفس و واپسین آرزو و نازکش چشمان توأم ) کسی مثل دل مه عاشق و زارت نموه سراغ تونه نمیرَه بیقرارِت نموه ( هیچکس چونان دل من عاشق و دلبستهی تو نمی شود سراغ تو را نمی گیرد و تاب و توان خود را از دست نمی دهد ) کی تونم جدایته یه گری طاقت بیارم مه که بیمارتونم سری بکش وا دیارم ( جدایی تو را ثانیه ای طاقت نمی آورم من که بیمار توأم مرا سری بزن ) بستمه بَن دخیل تا وِ وصالت بَرَسِم دوستم عاشقتم عزیز تونی همه کَسم ( بند دخیل را بسته ام برای رسیدن به تو عاشق دوستدار توأم تویی همه کَسم)