منم ترانه خونِ ترانه آوانگارد
بس که رسیده اینجا، به استخون من کارد
بهم بزن سکوتُ، بشکن تن تابوتُ
میون شرق وحشی، میخوام برات کابوی شم
میخوام بدزدمت و شاهزاده تروی شم
افسانه رو دوئل کن، بدبختیامو ول کن
بیا قد سیصد سال، بریم تو غار بخوابیم
حداقلش اینه، سه قرن بی عذابیم
چشماتو رو هم بذار، خارج میشیم از مدار
رو دنده لج من، بند اومده اتوبان
کنارمی دوباره، توو جنگل سی سنگان
رفتن همیشه رفتن، خط زمانو بشکن
قدم بزن تو پارکِ رویای فرضی من
تنت یه سرزمینه، با خط مرزی من
بی تو روان پریشم، نذار آقا جهنمی شم
درست مث یه فیلمه، آرزوهامو ببین
یه خرده مهربون باش، اندازه یه دلفین
تئاتر زندگی رو خوب بازی می کنی تو
شبیه در با تخته، باهات چه جور و جفتم
نذار توو راه رویا، پیلی پیلی بیفتم
بدون حسرت و کاش، هم قدم خودم باش