بهت پیله کردم نمیمونی پیشم/
نه میمیرم اینجا نه پروانه میشم/
از عشقِ زیادی تو رو خسته کردم/
تو دورم زدی خواستی دورت نگردم/
بازم شوریِ اشک و لبهای سردم/
من این بازی و صد دفعه دوره کردم/
نه راهی نداره گمونم قراره/
یکی دیگه دستامو تنها بذاره/
دیگه توی دنیا به چی اعتباره/
کسی که براش مُردی دوست نداره/
من و بغض و بارون سکوتِ خیابون/
دوباره شکستم چه ساده چه آسون/
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی/
تو حوای دنیا یه آدم نمیشی/
غرورت گلوم و به هق هق کشیده/
آدم که قسم خوردشو دق نمیده/
من و تو یه عمرِ دو تا خط صافیم/
شده عادت ما که رویا ببافیم/
بشینیم و عشق و به بازی بگیریم/
واسه زندگی کردنامون بمیریم/
چه سخته تو تنهایی شرمنده میشی/
ماها قهرمانیمو بازنده میشیم/
مثله عصر پاییزی رنگ و رومون/
واسه خیلیا خاطرست آرزومون/
دیگه توی دنیا به چی اعتباره/
کسی که براش مردی دوست نداره/
من و بغض و بارون سکوتِ خیابون/
دوباره شکستم چه ساده چه آسون/
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی/
تو حوای دنیا یه آدم نمیشی/
غرورت گلوم و به هق هق کشیده/
آدم که قسم خوردشو دق نمیده/
مثله عصر پاییزیه/
مثله عصر پاییزیه/
مثله عصر پاییزیه...