ع صپاسخگزارش
۱۵ خرداد ۱۳۹۹
دست مریزاد! برای بنده خیلی دلپذیر بود. یک جور بی‌تکلّفیِ لطیفی در قطعه‌های آلبوم حس می‌کنم. برایم عجیب است که ظاهرا چندان آلبوم شناخته شده‌ای در بیپ‌تونز نیست. بنده هیچ چیزی از موسیقی نمی‌دانم ولی به گمانم خودِ گوش سپردن به موسیقی هم یک مهارت و هنر است. یعنی برخی آهنگ‌ها موقع رانندگی می‌چسبند، برخی‌شان موقع چای خوردن می‌چسبند، برخی موقعی که آدم دارد یک کار روتین مثل وب‌گردی انجام می‌دهد، و قس علی هذا. البته بعضی آهنگ‌ها هم یکجوری هستند که آدم میتواند کل جان و ذهن و روانش را به آنها بسپارد و فقط و فقط روی آنها تمرکز کند. البته این واسه هر فرد فرق دارد و آدم باید خودش کشف کند که فلان آهنگی چه موقعی و در چه حالی، به دلش می‌نشیند. خلاصه تصنیف‌های این آلبوم که خیلی بهم چسبید و بسی لذت بردم! مخصوصا «تصنیف شیدایی» و «ساز و آواز (گوشه گبری)» !