"چشم اندازهای صوتی در مه" دریچه ای ست به جهان صوتی زنگ ها، جهان کوبش و پژواک و طنین فلز. با اینکه استفاده از گونه های پرشمار زنگ و ناقوس در تاریخ موسیقی و همچنین در فرهنگ شنیداری ایرانی سابقه ای دیرین دارد*، اما موسیقی حاضر را با پژواک پرطنین ناقوس های دقیقْ کوک و زنگ های ارکستری، آنچنان که مورد توجه آهنگ سازان غربی بوده یا در بسیاری فرهنگ های موسیقایی دیگر رواج دارد کاری نیست. پروژه ی فکری این آلبوم متمرکز بر جهان شنیداری زنگوله های کوچک با کوک نادقیق است، و این کمال نیافتگی ذاتی، گرانیگاه فضای صوتی این اثر را تشکیل می دهد.
نام آلبوم برگرفته از نام فیلمی ست از تئو آنجلوپولوس با نام "چشم اندازی در مه."