صحرا، شده شهر دلِ ما/
همه تشنه و تنها/
نامتو ببرند/
دلها به هوای تو/
غم را ز خاطر ببرند/
در جوابِ صبر و مدارا/
دردِ مردم بی نوا را/
عشق تو فقط چو درمان است/
در جوابِ صبر و مدارا/
دردِ مردم بی نوا را/
عشق تو فقط چو درمان است/
ببار به این دلای سوخوته/
به چشم و عاشق و افروخته/
ببار که شهرِ دل محتاجه آن بارانت/
ببار که سوخته دلهای شهر/
به قطره قطره ات محتاجند/
دلای عاشقِ شهرِ بارون خواهانند/
در جوابِ صبر و مدارا/
دردِ مردم بی نوا را/
عشق تو فقط چو درمان است/
در جوابِ صبر و مدارا/
دردِ مردم بی نوا را/
عشق تو فقط چو درمان است/
خدایا به حقِ اشکِ چشمِ ما/
به جای خشم و آتش ها/
ببار بارانِ عشق/
دلِ ما، ز غم رها و غرقِ/
مهربانی و عشق