سرتو بالا بگیر، مثله قلبت مَرد باش/
عاشقِ بغضت بمون تکیه گاه درد باش/
شونه هاتو مثله کوه زیرِ دنیا خَم نکن/
نعره های آسمونو از نگاهت کم نکن/
مثله طوفان بی رحم/
مثله موجِ صخره کوب/
مشت های خستتو به قلبِ خستگی بکوب/
اگه دریا از غمت صبرِ ساحل رو ببین/
بی قراری ها رو از قلبِ این دریا بچین/
مثله بارون گریه کن وقتش اما بی صدا/
نبضِ آزادی باش بعد مرگِ پیله ها/
ایستادن هارو از خاکِ افتادن بگیر/
مثله عقاب در اوج باشو ایستاده بمیر/
خم به ابروهات نیار، وقتی از غصه پُری/
وقتی با دستِ رفیق از پشت خنجر می خوری/
زخم دنیارو بذار نشونه رویِ شونه هات/
خودتو مَرد بدون با همه ی نشونه هات