منم ترانه خونه ترانه ی آوانگارد بس که رسیده اینجا به استخون من کارد بهم بزن سکوت و بشسکن تن تابوت و میون شرق وحشی میخام برات کابوی شم میخام بدزدمت و شاهزاده ی تروی شم افسانه رو دوئل کن بدبختیام و ول کن بیا قد سیصد سال بریم تو قار بخوابیم حداقلش اینه سه قرن بی عذابیم چشمات و رو هم بزار خارج میشیم از مدار رو دنده ی لج من بند اومده اتوبان کنارمی دوباره تو جنگل سی سنگان رفتن همیشه رفتن خط زمان و بشکن قدم بزن تو پارک رویای فرضی من تنت ی سرزمینه با خط مرزی من بی تو روان پریشم نذار آقا جهنمی شم درست مثل یه فیلمه آرزوهام و ببین یخورده مهربون باش اندازه ی یه دلفین تئاتر زندگی رو خوب بازی میکنی تو شبیه درب و تخته باهات چه جور و جفتم نذار تو راه رویا پیلی پیلی بیوفتم بدونه حسرت و کاش هم قدم خودم باش