شور، بیات، دشتی، حجاز، ابوعطا، همایون، سه گاه ... . دستگاه های موسیقی و ردیف های آواز ایرانی همه در آلبوم «عاشقی»
سالار عقیلی و گروه نوروز جمع هستند. یک آلبوم سنتی تمام عیار.
«عاشقی» با اصرار و همت سیاوش ایمانی، نوازنده تار و بم تار شکل گرفت. او ارشد طهماسبی، سرپرست گروه نوروز و آهنگساز و نوازنده تار آلبوم را راضی کرد تا تعدادی از کارهایش را برای اجرا به او و دوستانش شامل سهیل صادقی و ماهان نه رودی و آرش فلاح صفا بسپارد. طهماسبی هم که اغلب با بزرگان موسیقی ایرانی مثل حسین علیزاده، شهرام ناظری و صدیق تعریف کار کرده، با دیدن پشتکار و استعداد این چند جوان، پیشنهادشان را پذیرفت. بعد، پژمان حدادی، نوازنده تمبک و پنداریک به جمع پیوست. بعدتر، سالار عقیلی روی 14 قطعه از 17 قطعه این آلبوم، اشعاری از مولانا، شهریار، حافظ، سعدی، جامی، طالع همدانی و ازرقی را خواند و حاصل کار که موسسه فرهنگی هنری آوای باربد آن را منتشر کرد، شد «عاشقی».
سه قطعه بی کلام آلبوم، «چهارمضراب همایون»، «رِنگ سه گاه» و «چهارمضراب دشتی» نام دارند. باقی قطعات هم به نام دستگاه ها و ردیف های موسیقی ایرانی نامیده شده اند و سال ساخت آنها از 76 تا 86 متغیر است. مثل هر آلبوم سنتی دیگری، تار، تمبک، کمانچه، نی، سنتور و ... سازهای اصلی «عاشقی» را تشکیل می دهند.
سالار عقیلی در «عاشقی»، غزل هایی عاشقانه از بزرگان شعر ایران را خوانده: مولانا با دل به دریا زدنی عاشقانه آلبوم را آغاز می کند «این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده ام»، طالع با تنها یک بیت آن را ادامه می دهد «مست آن نرگس جادوی تو جانانه شدم» و سعدی به خاطر عشق از بوستان دست می کشد و «عاشقی» را به پایان می برد «ما را سرِ باغ و بوستان نیست، هر جا که تویی تفرج آنجاست».