هر کدام از یک گوشه دنیا آمده اند، بهنام سامانی و رضا سامانی؛ دو برادر از ایران، حکیم لودیس؛ پرکاشنیست افغان، ماتیوس تساهوریدیس؛ نوازنده یونانی سازهای زهی. هر یک با سازی کمتر شناخته شده آمده اند، و با ریتم هایی عجیب که در هم فرو می روند، گره می خورند، پیچ و تاب می زنند و دریا را هم به رقص وا می دارند در «رقص دریا».
آلبوم «رقص دریا» اثر گروه چهارنوازی (کوارتت) ضربانگ، شامل بهنام سامانی، حکیم لودین، ماتیوس تساهوریدیس و رضا سامانی است. ماتیوس تساهوریدیس علاوه بر خوانندگی، ساخت و طراحی ملودی آهنگ ها را انجام داده و سایر اعضای کوارتت ضربانگ، تنظیم قطعات برای سازهای کوبه ای را بر عهده داشته اند.
«رقص دریا» هشت قطعه دارد و توسط موسسه فرهنگی هنری نغمه حصار منتشر شده است. قطعات آن «رقص جان»، «رقص پونتیک»، «آرامش عشق»، «نوای پونتیک از کارز»، «حلقه هفت»، «درد جان»، «آفرینش» و «رقص دریا» نام دارند.
بهنام سامانی، حکیم لودین، ماتیوس تساهوریدیس و رضا سامانی با تنبک، کوزه ضربانگ، دایره، زنگ، لیرا، کاخن، کانجیرا، پنداریک، کدوی آبی، سازهای ضربی، دف و نی انبان در این آلبوم به نوازندگی پرداخته اند.
بهنام سامانی که شاگرد جمشید محبی بوده و سابقه همکاری با فرامرز پایور، هوشنگ ظریف، حبیب الله بدیعی و ... را در کارنامه خود دارد، از بنیانگذاران گروه ضربانگ، مبدع ساز ادو ضربانگ و عضو گروه دستان است.
«رقص دریا» آلبومی است با محوریت سازهای کوبه ای که ریتم هایی پیچیده و چند لایه را همزمان اجرا می کنند. مهمترین عنصر در موسیقی این آلبوم، ریتم است که حتی بیش از ملودی در پیشبرد موسیقی نقش دارد. «رقص دریا» را می توان به عنوان موسیقی ملل شناخت؛ به ویژه آنکه از سازهای جهانی در کنار سازهای ایرانی استفاده شده است. با این حال، بعضی قطعات با نوای نی انبان، حال و هوایی جنوبی پیدا کرده اند.