کتاب صوتی شب چره

شب چله قِدیما با صِفا بود
همه رسم و رسوما بی ریا بود
فقط گِرسوز و لَمپا بود و فانوس
چراغونی نبود، ولی صِفا بود
اینها را مادر برایش تعریف کرده، از قول «خانم بزرگ»، مادربزرگ پدری سعیده موسوی زاده که یک عالمه اصطلاح و ضرب المثل محلی بلد بوده و نوه اش آنها را به خاطر سپرده و بعد، در شعرهای مشهدی خود به کار برده، در شعرهای آلبوم «شب چره».
سعیده موسوی زاده هم شاعر آلبوم «شب چره» است و هم خواننده آن. او اشعار خودش را در 12 قطعه دکلمه کرده و حاصل کار را توسط موسسه فرهنگی هنری راوی آذر کیمیا منتشر کرده است. در این آلبوم، محسن تقی زاده، آواز و نواختن دایره و دوتار را بر عهده داشته؛ سازی که آن را با خطه خراسان می شناسند. یاسر نوازنده گرجی هم نی، قوشمه و سُرنا نواخته و نوازندگی پیانو و سازهای الکترونیک نیز بر عهده پدرام کشتکار بوده است.
سعیده موسوی زاده همان «خاله خانباجی» است که سال ها با این اسم مستعار، طنزهای مشهدی نوشته است. طرفدار صائب و گلستان سعدی و مولانا در نوجوانی، بعدتر سعی کرده به سبک شعرهای آهنگین مولانا چیزهایی بنویسد، اما در نهایت شاعر و نویسنده کتاب کودک شده است. با این همه، شاگردی استاد محمد قهرمان، از اساتید شعر محلی و تشویق یکی از دوستان ادیبش، سعیده موسوی زاده را به سرودن شعر محلی ترغیب کرده که نتیجه آن، در «شب چره» دیده می شود.
نام آهنگ های آلبوم جالب است: «شب چله»، «کینه شتری»، «ناز شستت»، «چشم آبین»، «پیغوم و پسغوم»، «کلاف سر به گم» و ... . زخمه های دوتار در کنار صدای سازهای الکترونیک و پیانو و افکت های صوتی مثل صدای آب، صدای رعد و برق و ... فضایی نوستالژیک و در عین حال خیال انگیز ایجاد می کند که لهجه مشهدی موسوی زاده شیرینی خاصی به آن می بخشد وقتی می خواند:
عشقای کهنه مثل عسل شهد گل دارن
عشقای نو به نو گُلن، اما نچیندنی