کتاب صوتی کمی باران تر

هیچ گاه زندگی‌ را بدون موسیقی نتوانسته‌ام تصور کنم.
در دوران تحصیل همیشه دوست داشتم در کلاس، درس‌های کتاب فارسی را من بخوانم و هیچ گاه از این که دستم را برای خواندن درس‌ها بالا بگیرم و داوطلب این کار شوم، خسته نمی‌شدم. از دوران دبیرستان تا به امروز همیشۀ زمزمۀ موسیقی‌ سنتی، نجوای موسیقی‌های بی‌کلام و ترنم موسیقی‌متن فیلم‌ها مرا به وجد می‌آورد و هماره دوست داشتم پیوندی بین موسیقی و شعر برقرار کنم. به خاطر دارم در پاییز سال 73 و در آ‎غاز مسیر سراسر جذبۀ سرایش شعر، شعری به نام «باران» سرودم و با ضبط صوت‌ دوکاسته‌ای که داشتیم کار میکس موسیقی متن فیلم بوی پیراهن یوسف (اثر استاد مجید انتظامی) با شعر باران را انجام دادم. از یک کاست موسیقی را پخش کردم و همزمان شعر باران را دکلمه ‌کردم. صدای من و زیرصدای موسیقی متن همزمان روی کاست دوم ضبط می‌شد. هیچ وقت گمان نمی‌کردم نتیجۀ این تلاش نخستین تا به این حد تاثیرگذار باشد. اولین شنوندگان این کار خواهرانم بودند که بدون استثناء همگی هنگام شنیدن این اثر به پهنای صورت اشک ریختند. گمان می‌کردم خواهرانم نسبت به اثر برادرشان، احساس عاطفی رقیق‌تری دارند اما وقتی این اثر را برای دیگران پخش کردم، همان نتیجه حاصل شد به طوری که بدون استثناء هرکس این کار را شنید، گریست. 20 سال از این تجربه گذشت تا بعد از چاپ کتاب غزل «کمی باران‌تر» توسط انتشارات مایا، تصمیم گرفتم این تجربه را – این بار به صورت حرفه‌ای‌تر- تکرار کنم. در استودیو غزل‌های دفترم را دکلمه کردم و از میان آرشیو موسیقی‌های متن فیلم‌های سینمایی خارجی(که طی چند سال جمع کرده بودم) بهترین‌هایش را انتخاب کردم و در روزهایی به یادماندنی کار میکس شعر و موسیقی را انجام دادم که حاصل آن کتاب گویایی است که تقدیم می‌شود. امید است مقبول طبع مردم هنردوست‌ ایران زمین و فارسی زبانان قرار گیرد.
محمد حسن ارجمندی