«ردیف موسیقی ملی ایران» همواره به عنوان منبعی ارزشمند و مهم برای محصلین موسیقی ایران قلمداد شده است و از نظر اینجانب، محتوای ردیف به مثابه دستور زبانیست که برای جمله پردازی و جهت دادن به ذهنیت نوازندگان طراحی و تدوین گردیده است.
دانستن محتوای «ردیف موسیقی ملی ایران» علاوه بر ایجاد بستر ذهنی برای بروز خلاقیت در نوازندگی و غنی ساختن گسترهی جملات و حالات اصیل و کهن موسیقی در نوازندگان، آشنایی با دیدگاه موسیقیایی بخشی از تاریخ موسیقی ایران را نیز به دنبال دارد.
در سالهای اخیر، علیرغم تکثر نوازندگان و شیوههای آموزشی، متاسفانه رویکرد اصیل نوازندگی و پژوهش محور در راستای ارتقا و اعتلای فرهنگ موسیقایی و اغنای این گنجینهی عظیم، کمتر مورد توجه قرار گرفته است و از دید اینجانب، با ادامه یافتن این روند، طی سالیان آتی محتوای اصیل موسیقی ایران جای خود را به نوعی موسیقی «بیریشه» خواهد داد.
سنتور، سازی منحصر به فرد بوده که از دیر باز مورد توجه علاقهمندان و نوازندگان بسیاری قرار گرفته است و همواره اینگونه پنداشتهام که میبایست گسترهی بیشتری از آهنگها و نغمات اصیل موسیقی ایران برای این ساز تدوین گردد، در این باب اساتید موسیقی ایران نغماتی بسیار، در غالب آثار مکتوب، ضبط شده یا شفاهی از خود به جای گذاشتهاند که بخشی از این محتوای ارزشمند توسط اساتید و پژوهشگران برای سنتور و مضراب مخصوص این ساز ترجمه شده و در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.
در راستای گسترش کارگان اجرایی نوازندگی ساز سنتور و تکمیل دورههای مدون و آکادمیک این ساز، توفیق اینگونه حاصل گردید که قطعات ضربی «ردیف موسیقی ملی ایران» که به سعی و کوشش «استاد موسی معروفی» جمع آوری و تدوین شده را به نت سنتور بازگردانی و بر اساس مضرابگذاری مخصوص این ساز، با حفظ اصول نوازندگی و تعهد به امانتداری در بیان جملات با اندکی اعمال سلیقه شخصی، تنظیم کرده و در دسترس علاقهمندان قرار دهم.