سید جواد ذبیحی درکهای مؤذن و خواننده دعاهای مذهبی و آوازهای اصیل ایرانی بود.
پدرش سید اسدالله ذبیحی درکهای، مداحی از ساکنان روستای درکه واقع در شمال تهران بود. سیدجواد ذبیحی نیز از جوانی فینه عربی به سر میگذاشت و در مجالس مذهبی تهران و شهرستانها شرکت میکرد. تمام ردیفهای آوازی را به خوبی میشناخت. او از سال ۱۳۳۶ با همکاری داوود پیرنیا وارد عرصه موسیقی غیر مذهبی شد. او به همراه ساز آواز نمیخواند. بلکه در ابتدا ایشان دقایقی بداههنوازی میکردند و سپس ذبیحی یک آواز کامل را بدون ساز میخواند و در انتها بار دیگر هنرمندان به اجرای موسیقی سازی میپرداختند. در سال ۱۳۴۷ مجموعهای از اشعار منتخب توسط وی که در مناجاتهای خود در رادیو ایران میخواند در ۱۶۵ صفحه با عنوان نغمههای آسمانی است.