خوش آن ساعت که دیدار ته بینُم کمند عنبرینتار ته بینُم نبینه خرمی هرگز دل مو مگر آن دم که رخسار ته بینُم غم عالم همه کردی به بارُم مگر مو لوک مست سر قطارُم مهارم کردی و دادی به ناکس فزودی هر زمان باری به بارُم نسیمی کز بُن آن کاکل آیو مرا خوشتر ز بوی سنبل آیو چو شو گیرُم خیالت رو در آغوش سحر از بسترُم بوی گل آیو فلک کی بشنوه آه و فغونُم به هر گردش زنه آتش به جونُم یک عمری بگذرونُم با غم و درد به کام دل نگرده آسمونُم نمیدونُم دلُم دیوونه کیست اسیر نرگس مستونه کیست نمیدونُم دل سرگشته مو کجا میگردد و در خونه کیست