پسندی خوار و زارُم تا کی و چند پریشان روزگارُم تا کی و چند ز دوشُم باری ار باری نگیری کری سربار بارُم تا کی و چند غم درد دل مو بی حسابه خدا دونه که مرغ دل کبابه بنازُم دست و بازوی تو صیاد اگه قتلُم کری ولله ثوابه غمُم غم بی و غمخوار دلُم غم غمُم هم مونس و هم یار و همدم غمُم نهله که مو تنها نشینُم مریزاد، بارکالله، مرحبا غم