صدام نکن صدام نکن ، خوابشو داشتم میدیدم/
کاشکی دوباره پلکامو رو هم میذاشتم میدیدم/
نه ارغوان نه اطلسی سفیده مه گرفته بود/
به رنگ ماه ِ آسمون میزد به نقره و کبود/
یه سرپناه ِ آشنا یه سایه بون مهربون/
یه جاده ی رو به اُفق زیر درختای جوون/
صدام نکن که آدما تو خوابا مهربون ترن/
فقط تو قاب عکساشون قشنگترن، جوونترن/
صدام نکن که خواب من حتی کبود اگر باشه/
میخوام بمونه برا من، میخوام برام پدر باشه/
صدام نکن صدام نکن، خوابشو داشتم میدیدم/
کاشکی دوباره پلکامو رو هم میذاشتم میدیدم