بر آستانِ جانان، سرهای بندگی بین/
در جان های عاشق، غوغای زندگی بین/
شورِ اذانم در گلو، مستی جانم در سبو/
روحم پُراز آوازِ او، دیدار یارم آرزو/
روحم پُراز آوازِ او، دیدار یارم آرزو/
آمد نشان از بی نشان، شبهای شیدایی رسید/
درهای عالم باز شد، پایانِ تنهایی رسید/
در بادهای بی طرف، روحم رها جانم وزان/
روح از تو می گیرد خبر، جان از تو می جوید نشان/
مست از تو شد جانم مگر بوی گل آواز تو بود/
بی تابیِ پنهانِ من از نغمه ی ساز تو بود/
دور از تو بارانی مرا، تا مرزِ ویرانی کشید/
در لحظه های بی کسی، عشقت به فریادم رسید/
عشقت به فریادم رسید، عشقت به فریادم رسید/
آمد نشان از بی نشان، شبهای شیدایی رسید/
درهای عالم باز شد، پایانِ تنهایی رسید/
در بادهای بی طرف، روحم رها جانم وزان/
روح از تو می گیرد خبر، جان از تو می جوید نشان/
بر آستانِ جانان، گر سر توان نهادن/
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد/
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد