هوس کردم کلیدم رو تو خونه جا بذارم تا/
در تو وا کنی روم و به رو تو وا بشه درها/
هوس کردم که بی موقع بگیرم روزه ی تردید/
ببینم دوستم داری اگه ایمان من لرزید/
کدوم دریای آرومی دل آشفتم و برده/
کدوم موج پریشونی من و سمت تو آورده/
سمت تو آورده، سمت تو آورده/
دلم می خواد قفس باشم واسه پروانگی با تو/
اگه پیله کنه دنیا دوباره زنده شم از نو/
اگه وابستگی اسمش کنار تو قفس باشه/
نمیرم نه اگه حتی درای این قفس وا شه/
تو از دستام می فهمی پر از حرفای ناگفته ام/
قنوتم اوج می گیره به هر سجده که می افتم/
چه جبر ساده ای داری یه جبر اختیاری که/
همیشه خواستن با تو به معنی شدن میشه/
کدوم دریای آرومی دل آشفتم و برده/
کدوم موج پریشونی من و سمت تو آورده/
سمت تو آورده ، سمت تو آورده