دانلود آلبوم نغمۀ تنبور و بعضی سازها

در میان سازهای سنّتیِ رایج در ایران، تنبور از لحاظِ قدمت، گستردگی و گونه‎گونی در شکل و اندازه‎، بسیار قابل توجه است. یافته‎های باستان‎شناسی، دیرینگی بسیار زیاد این ساز را در ایران نشان می‎دهد. قدیم‌ترین این یافته ها سه تندیسک سفالین به دست آمده در شوش متعلق به 1500 قبل از میلاد است که در دست‎های یکی از آن‎ها سازی شبیه تنبور هست. همچنین تصویری نقش شده بر تخته‌سنگ‌های تپة کیون‌جیک در حوالی شهر موصل متعلق به حدود 1000 قبل از میلاد، نیز نوازندگانی تنبور به دست را نشان می‎دهد. به نوشتة ابن خرداذبه در ایرانِ پیش از اسلام، نواختن تنبور در ری، طبرستان و دیلم بیش از سایر مناطق رواج داشته و این ساز اغلب آواز را همراهی می کرده است. امروزه تنبور در سرتاسر ایران رواج دارد، اما کانون اصلی این ساز کرمانشاه و کردستان و نواحی شمالی لرستان است.
از استادان نوازندگی این ساز می‎توان به نام‌هایی چون درویش امیر حیاتی، سیدامرالله شاه‎ابراهیمی، طاهر یارویسی، سیدخلیل عالی‎نژاد، علی‎اکبر مرادی، کیخسرو پورناظری و علیرضا فیض بشی‎پور اشاره کرد که هر کدام سهم زیادی در پیشرفت نوازندگی این ساز داشته‎اند. استاد شهرام ناظری نیز از جمله هنرمندانی است که برای معرفی و اعتلای جایگاه تنبور زحمات بسیاری کشیده‎اند و گویی نام تنبور در دهه‎های اخیر با صدای او عجین شده است.

بانگ گردش‎های چرخ است که این که خلق
می‌رسانندش به تنبور و به حلق

ما همه ابنای آدم بوده‎ایم
در بهشت این لحن‎ها بشنوده‎ایم

نغمۀ تنبور و بعضی سازها
اندکی ماند بدان آوازها