شاید اگر بخواهیم یک ساز را به عنوان نماد موسیقی کلاسیک ایرانی انتخاب کنیم تار بهترین گزینه باشد. «صد سال تار» مجموعهای است از اولین صفحات موجود در اواخر قاجار تا دوران متاخر. در لوح اول اجراهایی از «میرزا حسینقلی»، «آقا حسینقلی»، «عبدالحسین شهنازی»، «علی اکبر شهنازی»، «علینقی وزیری»، «غلامحسین درویش»، «موسی معروفی»، «یحیی زرپنجه»، «مرتضی نیداوود»، «نصرالله زرینپنجه»، «لطفالله مجد» و «غلامحسین بیگجهخانی» میشنویم و در لوح دوم اجراهایی از «جلیل شهناز»، «حسین علیزاده»، «داریوش طلایی»، «داریوش پیرنیاکان»، «عطا جنگوک»، «فرهنگ شریف»، «محمدرضا لطفی» و «هوشنگ ظریف».