دربارهی این اثر، به قلم ژان دورینگ میخوانیم: «تنبور، بهرغمِ سادگی، سازِ کاملیست که همراهی کوبهایها چيزی به آن اضافه نمیکند، چراکه ضربههای دستِ راست روی ساز ريتم را با وضوح بينقصی مشخص میکند و اجرای انواع دگرههای دلخواه را ممکن میسازد. از همين روست که تنبورِ کُردی، و بخصوص تنبورِ استاد، به ندرت با دف همراه میشود و در آن مواردِ نادر هم همراهی دف براي پشتيبانی از صدای خواننده يا به رقص درآوردنِ جمع است. تنبور خود سازی کامل است، و در عينِ حال، مکملی بینقص براي آواز...در بعضی فرهنگها، از اين ساز در اجرای موسيقی عبادی و مقدس هم بهره میگيرند.