غمت مرا به به غزل های نوجوانی بُرد به عشق های زمینی آسمانی برد شکوفه ی لب گلگون تو دوباره مرا به خواب چیدن گلهای ارغوانی بُرد ما عاشق تو ایم و پشیمان نمی شویم هر توبه نامه ای که نوشتی پاره کن ما عاشق تو ایم و پشیمان نمی شویم هر توبه نامه ای که نوشتی پاره کن کسی که آتش بی مهری اش مرا سوزاند چه شد که باز دل از من به مهربانی بُرد به زنده بودنِ من نام زندگی مگذار که این غریب فقط رنج زندگانی خورد چه زود پیر شدیم و چه دیر فهمیدیم چه زود پیر شدیم و چه دیر فهمیدیم که عشق هر چه ز ما بود ناگهانی بُرد ما عاشق تو ایم و پشیمان نمی شویم هر توبه نامه ای که نوشتی پاره کن ما عاشق تو ایم و پشیمان نمی شویم هر توبه نامه ای که نوشتی پاره کن