از آسمانم ماتم ببارد/
هراسِ بی تو ماندنم ادامه دارد/
نمی نویسد ترانه بی تو/
چگونه پَر کشد خیالِ واژه بی تو/
به لب رسیده جان کجایی کجایی/
که برده طاقتم جدایی/
باران تویی به خاک من بزن باز آ ببین/
که بی مه تو من هوای پر زدن ندارم/
باران تویی به خاک من بزن باز آ ببین/
که در رهِ تو من نفس بریده در گذارم/
مگر ندانی چو از تو دورم/
بیراهه ای خموش و تار بی عبورم/
نمی توانم دِگر برویم/
که من اسیرِ این خزان تو به تویم/
به لب رسیده جان کجایی کجایی/
رهی نمانده تا رهایی/
باران تویی به خاک من بزن باز آ ببین/
که بی مه تو من هوای پر زدن ندارم/
باران تویی به خاک من بزن باز آ ببین/
که در ره تو من نفس بریده در گذارم/
باران تویی به خاک من بزن باز آ ببین/
که بی مه تو من هوای پر زدن ندارم