سه تار است و سه تار و سه تار، مسعود رضایی آنقدر مینوازد و آنقدر تکرار میکند خود را تا به هیچ برسد. «عدم» آلبومی بیکلام است که شاید بتوان آن را به اعتبار ساز محوری اش، آلبومی سنتی دانست؛ سه تار، سازی که مسعود رضایی، آهنگساز آلبوم «عدم»، خود می نوازد، بار اصلی ملودیک را در آلبوم بر عهده دارد و اغلب با تمبکِ نوید افقه و عودِ شهرام غلامی همراهی میشود. اما به همان میزان، سازهای غربی در «عدم» هستند: کنترباس تونی اُوِرواتر و گیتار الکتریک که کیارش اعتماد سیفی و کاوه اعتماد سیفی می نوازند. جدا از سازبندی، قطعاتی در «عدم» می شنویم که هیچ شباهتی به ساختار معمول آهنگ های سنتی ندارند: هشت قطعه آلبوم هر یک به تناسب نامی که دارند، فضای متفاوتی را ترسیم می کنند. کاور آلبوم با عکس مانی لطفی زاده از مسعود رضایی، سه تار به دست تزئین شده و عکس پاول مگنس از فردی در حال سقوط، سرازیر به ناکجا، به «عدم».