تواین مسیر بی نهایت یه کهکشون پر ستاره منو تمام آرزوهام که دور میشن ازم دوباره دلم هوای تازه می خواد تو این فضای خسته و سرد نمی شه با خیال و رویا تموم این روزهارو سر کرد مثل یه پر تو دسته بادم تو این راه ترسامو دادم گذشته هام باید بمیرن که رویاهامو پس بگیرم مثل سیاره ای که تنهاست تو انتهای این سیاهی امید داره واسه رفتن براش مثل خواب رهایی