بزن آن پرده اگر چند ترا سیم از این ساز گسسته
بزن این زخمه اگر چند در این کاسه تنبور نماندست صدایی
بزن این زخمه بر آن سنگ بر آن چوب
بر آن عشق که شاید بردم راه به جایی
محمدرضا شجریان می خواند، از قول شفیعی کدکنی، و همایون شجریان، حسین علیزاده و کیهان کلهر دعوت او را می پذیرند و می نوازند. آذر 84 است، تالار بزرگ کشور و کنسرت آواز دشتی که بعدتر به آلبوم «ساز خاموش» تبدیل شد.
«ساز خاموش» را مثل بسیاری از آثار استاد شجریان، شرکت دل آواز منتشر کرده است. آهنگسازی «ساز خاموش» و نواختن تار را حسین علیزاده بر عهده داشته، گرچه قطعه ای از یوسف فروتن نیز در این آلبوم گنجانده شده است. همایون شجریان تنبک نواخته و با صدای خود، آواز پدرش را همراهی کرده و کیهان کلهر در کنار نواختن کمانچه، در میکس و مسترینگ و تدوین دیجیتال همراه با ریموند موسسیان مشارکت داشته است.
از هشت قطعه آلبوم «ساز خاموش»، سه قطعه «پیش درآمد دشتی»، دونوازی تار و کمانچه و تک نوازی تار بی کلام هستند. باقی آهنگ ها مثل «آواز خسرو شیرین»، تصنیف «مرا رها کن» به یاد سید علی اصغر کردستانی، «آواز دشتستانی» به یاد استاد دادبه و تصنیف «ساز خاموش» با اشعار عطار، حافظ، مولانا و محمدرضا شفیعی کدکنی خوانده شده اند.
از مولانا غزل معروف «رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن»، از عطار شعر «دل ز دستم رفت و جان هم بی دل و جان چون کنم» و از حافظ دو غزل با مطلع «دل از من برد و روی از من نهان کرد» و «چو گل هر دم ببویت جامه در تن» با صدای استاد شجریان در آلبوم «ساز خاموش» آمده است.
کاور آلبوم «ساز خاموش» را سیامک فیلی زاده با استفاده از المان های نقاشی گل و مرغ ایرانی و خوشنویسی استاد یدالله کابلی طراحی و
مژگان شجریان حروفچینی کرده است.